Hieronder een foto, op twee manieren geherkadreerd.
Je kan je laten leiden door het bankje en de kijkrichting van de bankzitters in de achtergrond, er is voldoende ruimte rechts van hen, en dat voelt 'natuurlijk' aan. Een boomstam begrenst rechts het kader, dat afgezien daarvan voor de rest weinig informatie bevat. De afgesneden lantaarnpaal is niet het meest aantrekkelijk element. De schaduw linksonder laat niet zien waar ze vandaan komt.
Hier zitten de bankzitters bijna tegen het rechterkader aan. Het maakt het wat 'mysterieuzer': je hebt er geen idee van naar wat ze kijken. Links in beeld opnieuw een boomstam, de boshyacinten en de schaduw van de boomstam maken dit deel 'interessanter'. Let ook op de posities van het stenen pad in beide foto's.
Welke foto is 'de beste' of heeft de voorkeur?
5 opmerkingen:
de eerste herkadering is de meest evidente. Mijn gevoel zegt in eerste instantie de eerste. Maar daarom zou ik nog niet vanzelfsprekend kiezen voor 1. het is de minst interessante van de twee. Maar daarom zou ik nog niet vanzelfsprekend kiezen voor 2...
Ik weet het niet.
Als ik uit deze drie moet kiezen dan ga ik voor 3.
Een andere mogelijkheidis, volgens mij, nr 1 herkaderd. Snij er vooral bovenaan een stukje af, zodat je enkel groen overhoudt. De huizen storen, als ze weg zijn, dan zitten de bankzitters ergens in een ongedefinieerde wereld, verstoken van bewoning. Misschien onderaan dan ook een heel klein stukje af tot onder de eerste steen. De lantaarnpaal kan je eventueel weg photoshoppen.
Je maakt het jezelf niet gemakkelijk met deze vraag. Want, zoveel kijkers, zoveel ideeën!
Ik ga voor de eerste. Bij de tweede mis ik toch de boom links en bij de derde leidt het ding naast de boom links (een prullenbak?) teveel af. Dat doet hij in de eerste niet omdat hij daar kleiner is. Ik vind het wel moeilijk. Maar mijn gevoel voor compositie zegt: nr.1.
Vind dit een boeiend experiment. Kiezen voor een bepaalde kadering is kiezen voor een verhaal. Het verhaal van de foto. Een andere crop, een ander verhaal.
Ik kies voor de tweede crop. Het verhaal wordt verteld door de stenen, die leiden naar het bankje. De compositie wringt een beetje door het boompje. Het geeft een wat benauwd gevoel. Het stoort me niet omdat dit gevoel deel van het verhaal kan zijn. Bovendien, foto's mogen wringen, mogen ongemakkelijk zijn.
Aan allen veel dank voor de interessante beschouwingen!
Een reactie posten