Het was nochtans een leuke plek die ik in mijn Oostendse jaren graag bezocht. Het vroeg een inspanning om er te geraken, het staketsel is immers zo'n 650 meter lang. Je ging er niet heen om er binnen te zitten, de oubollige infrastructuur werd maar matig onderhouden en je moest zelf je drank gaan bestellen en afhalen aan de bar, maar je kon er gerust een uur mee op het uniek gelegen terras zitten. Niemand viel je er lastig, het -toen nog onbelemmerde- uitzicht was geweldig. Je zat er bij hoogtij midden in de zee, terwijl rechts de boten binnen en buiten de haven liepen en onder het terras vissers hun lijn bewaakten.
Een plek met een laag fancy- en place-to-be gehalte , maar wel ééntje met karakter en die combinatie ligt blijkbaar niet goed in het huidige Oostende (zie krantenartikel). De hoop stenen die ze links en tot achter het staketsel in zee hebben gedropt neemt natuurlijk veel van de aantrekkelijkheid van de kop van het staketsel weg.
Brasserie Beaufort, een herinnering uit een 'ander' Oostende, zonder westelijke strekdam en zonder Rock Strangers op Zeeheldenplein.
O ja, en zonder Oosterstaketsel en zijn vuurtorentje, maar dat is een ander verhaal.
De Brasserie Beaufort in haar hoogdagen: 2005.
Onder: een uitzicht dat verloren gegaan is (foto oktober 2007).
Onder: het verdwenen Oosterstaketsel in 2005.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten