De klaproos

Het is juni en ze zijn er weer. Een beetje zoals de maatjes of de mosselen, of de beaujolais nouveau. Eén keer per jaar, gedurende een week of drie, kunnen wij van hun bloedrode kleur genieten. Dat is nu. Ze zijn wat later dan gewoonlijk. Dat heeft te maken met het weer dat ons dit jaar tot nu toe te beurt viel en dat, zelfs nu de zomer begonnen is, hardnekkig weigert om ons te geven waar wij dit seizoen recht menen op te hebben.
Hardnekkig als ze zijn, worden ze met geweld in de akkerlanden bestreden en geweerd. Terwijl ze net in grote getale tonen hoe schitterend ze kunnen zijn. In onze contreien moeten wij al  tevreden zijn als wij er hier en daar er nog een hoekje van tegenkomen. En dat voor een bloem die net hier een heel symbolische betekenis kreeg.
Ik fotografeerde ze vorige week en ontdekte ook hun schoonheid in zwart-wit.

Fuji X-100s, 23 mm, 1/550 sec, f 5,6, iso 800,